Weer alleen op pad..
Blijf op de hoogte en volg Joyce
20 Februari 2018 | Australië, Melbourne
Ik word wakker van het licht in mijn kamer maar voel me nog eigenlijk best moe. Ik blijf lekker in bed liggen, kijk of ik nog wat heb gemist in social-media-land en dommel af en toe weer wat in. Mijn buik knort, misschien moet ik maar eens uit bed komen voor een ontbijt. Ik loop naar beneden, er is niemand. Er is gister gezet dat ik gewoon ontbijt mag pakken maar het voelt toch wat gek om in andermans kastjes te neuzen en welk eten mag ik pakken? Ik ga voor save, cornflakes met melk. Een van de zusjes van David komt naar beneden. Goeiemorgen! Ze vraagt naar mijn plannen. Ik denk dat ik met de trein naar het centrum ga vandaag. Wat rond wandelen en kijken wat er te zien is.
Ik kom aan bij het station, David heeft me vertelt dat ik een myki kaart nodig heb voor het reizen met het openbaar vervoer. Maar waar haal ik dat? En welke trein moet ik hebben? Ik staar een tijd naar de trein plattegrond en probeer vervolgens wijs te worden van de komende trein die aangegeven staan op het bord, ik begrijp er niets van! Ik zie aan de overkant een informatie teken, eens kijken of daar iemand mij kan helpen. De vrouw aan het informatie loket verteld me dat ik een kaart moet kopen en daar geld op moet zetten en welk perron ik moet hebben voor het centrum. De myki-kaart en de poortjes naar het perron zijn vergelijkbaar met onze NS. Ik kom aan op het stadion Flinders street in het midden van het centrum. Ik check uit zo als wij ook gewent zijn bij de trein en loop de stad in. Ohw… mijn god! Waar ga ik heen? Ik heb geen idee wat er is en waar ik geen ga, maar loop met de drukste stroming mee de stad in. Ik voel me een beetje verloren in deze grote onbekende stad. Ik bedenk me dat je ook zonder internet een beetje op google maps kan kijken waar je ben. Oké, als ik nou richting het water loop daar is vast wel wat leuks. Nu ik hier wandel en op mijzelf aangewezen ben besef ik me hoe makkelijk ik het de afgelopen weken had, ik volgde de groep en hoefde nergens over na te denken. Het is fijn weer even zelf je pad te volgen maar moet toegeven dat ik dat volgen van de groep mij ook erg goed beviel. Ik kom bij ‘the water front’ Disha heeft hier over vertelt, het zijn allerlei restaurantjes en winkels langs het water en avonds schijn je hier licht/vuur shows te hebben… ik stop bij een restaurantje voor wat eten.
Na het eten loop ik een stukje door een park, weer door het centrum richting Victoria Harbour, koop onderweg een doos bon-bons als bedankje voor David’s familie en na de haven weer met de trein terug naar ‘huis’. Het eten is klaar om half 8, ik vind dit een fijne late tijd!
Vandaag besluit ik naar het strand van Melbourne te gaan. Ik kom aan bij het stadion maar ik heb op mijn kaart gezien dat ik dit keer de tram moet hebben inplaats van de trein. Maar waar gaat die eigenlijk? Ik vraag het bij het informatie loket en ze stuurt mij de goede kant op.
Ik denk dat dit het is… ik staar naar het bord en heb eigenlijk geen idee. Kan ik je ergens mee helpen? Vraagt een vriendelijke meneer. Ohw ja, graag. Ik wil graag hier heen en ik wijs met mijn vinger de plek aan op de kaart die ik in mijn handen heb. Hij pakt zijn telefoon en voert het in in google maps… ja je kan deze tram nemen en dan 1 halte later uit stappen dan mij.
Ik stap de tram uit en kijk op google maps waar ik heen moet lopen. Ik loop langs het strand, na alle stranden die ik de afgelopen dagen heb gezien, is dit niet de mooiste. Het water ziet wat vies, ik weet niet goed wat het is, het is geen afval maar een zwartige kleur. Gelukkig zwem ik toch bijna nooit dus loop langs de kust. Ik zie een terrasje wat er wel gezellig uit ziet. Hier kan ik wel ff lekker gaan zitten. Ik bestel een ijskoffie en pak mijn laptop. Wat blijf ik hier toch van genieten! Op mijn kont zitten, wat nuttigs doen, mooi uitzicht en een lekker drankje.
Ik pak vanaf het strand de tram naar het centrum. Ze hebben me aanbevolen naar Eureka Skydeck te gaan. Dit is het hoogste gebouw van Melbourne, met een prachtig uitzicht over de stad. Ik ga met de lift naar boven en heb inderdaad een prachtig overzicht over de stad ik loop een rondje met mijn camera, zo dat ging snel… laat ik nog eens alles rustiger bekijken zonder foto’s te maken. Ik zie dat er allemaal kokertjes zijn waar je doorheen kan kijken en er staat op aangegeven welke gebouwen of bezienswaardigheid je dan ziet, dat is leuk gedaan!
Ik kijk naar de tijd.. mmm… tijd om terug te gaan naar “huis” Dan kan ik nog douchen en omkleden voor het vrijdagavond familiediner. David en zijn familie zijn joods, dus dit word mijn eerste Sjabbat! Ben benieuwd….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley