Fietsen in Ubud
Blijf op de hoogte en volg Joyce
05 Januari 2018 | Indonesië, Sanur
Vandaag gaan Ray en Will vroeg op pad voor huizen kijken en ik besluit lekker in Sanur te blijven. Dit houd in dat ik alleen naar ons vaste ontbijt plekje ga, Ray neemt altijd de ‘short cut’ (lees, allemaal kleine zigzag straatjes) dus ik hoop dat ik de weg weet. Op 1 keer omkeren na, rij ik er in 1 keer heen!
Nu ik hier even ben en volledig tot rust gekomen ben, besef ik me extra hoe dankbaar ik ben dat ik hier ben. Met geweldig mooi warm weer, relaxte sfeer, als vakantieganger dingen kan bezichtigen en dat ik maanden de tijd heb om in alle rust over dingen na te denken en eventueel alvast op te zetten.
Het is heerlijk om met je laptopje aan het zwembad of strand te zitten en je ondertussen een beetje nuttig te maken. Ik mail nog wat voor afsluitende dingen van Enjoy, zorg dat ik mijn nieuwe logo voor Joy’s Hart, die op mijn andere laptop thuis staat(heel handig) toch bij mij komt en probeer mijn volgende stappen voor mijn reis te plannen. En …… Yes ik heb een visum(ETA) voor Australië! Het is een jaar geldig maar mag maar 3 maanden aan een gesloten blijven.
We hebben besloten een dagje met zijn drieën, Willemijn, Hetty en ik, naar Ubud te gaan. We stappen uit de taxi in het centrum van Ubud, Hetty gaat lekker shoppen en Will en ik hebben besloten fietsen te gaan huren! Er is een zaakje met kleding die ook een stuk of 5 fietsen heeft staan. We kiesen 2 mooie rode fietsjes met een mandje voor op uit en gaan op weg. De fiets is weer anders rijden in het verkeer dan de scooter. Je gaat het minst snel van iedereen op de weg en dat voelt wel heel rustig, omdat alles letterlijk langs je heengaat. Alleen met afslaan is het even opletten. Willemijn gaat voorop en kiest een mooi groen smal paadje uit langs de rijstvelden. Het is een erg smal pad dus bij een tegenligger moet je stil gaan staan in de berm en sommige stukjes zijn zo stijl dat we dat liever lopen. Het is half 11, maar al bloedheet! Dit doen wij weer hoor! We hebben ooit eens eerder het plan gehad in Laos om op het heetst van de dag te gaan fietsen, daar dachten we nu van geleerd te hebben door vroeger te gaan, maar dat heeft dus weinig geholpen. Het zweet druip in straaltjes van me af en we zijn dankbaar voor elk kleine zuchtje wint die we voelen.
Als we inmiddels al een heel stuk onderweg zijn vertelt Willemijn mij dat ze ook geen idee heeft waar we heen gaan of waar dit pad naar toe leid…..
Benieuwd waar we terecht komen?
Nu ik hier even ben en volledig tot rust gekomen ben, besef ik me extra hoe dankbaar ik ben dat ik hier ben. Met geweldig mooi warm weer, relaxte sfeer, als vakantieganger dingen kan bezichtigen en dat ik maanden de tijd heb om in alle rust over dingen na te denken en eventueel alvast op te zetten.
Het is heerlijk om met je laptopje aan het zwembad of strand te zitten en je ondertussen een beetje nuttig te maken. Ik mail nog wat voor afsluitende dingen van Enjoy, zorg dat ik mijn nieuwe logo voor Joy’s Hart, die op mijn andere laptop thuis staat(heel handig) toch bij mij komt en probeer mijn volgende stappen voor mijn reis te plannen. En …… Yes ik heb een visum(ETA) voor Australië! Het is een jaar geldig maar mag maar 3 maanden aan een gesloten blijven.
We hebben besloten een dagje met zijn drieën, Willemijn, Hetty en ik, naar Ubud te gaan. We stappen uit de taxi in het centrum van Ubud, Hetty gaat lekker shoppen en Will en ik hebben besloten fietsen te gaan huren! Er is een zaakje met kleding die ook een stuk of 5 fietsen heeft staan. We kiesen 2 mooie rode fietsjes met een mandje voor op uit en gaan op weg. De fiets is weer anders rijden in het verkeer dan de scooter. Je gaat het minst snel van iedereen op de weg en dat voelt wel heel rustig, omdat alles letterlijk langs je heengaat. Alleen met afslaan is het even opletten. Willemijn gaat voorop en kiest een mooi groen smal paadje uit langs de rijstvelden. Het is een erg smal pad dus bij een tegenligger moet je stil gaan staan in de berm en sommige stukjes zijn zo stijl dat we dat liever lopen. Het is half 11, maar al bloedheet! Dit doen wij weer hoor! We hebben ooit eens eerder het plan gehad in Laos om op het heetst van de dag te gaan fietsen, daar dachten we nu van geleerd te hebben door vroeger te gaan, maar dat heeft dus weinig geholpen. Het zweet druip in straaltjes van me af en we zijn dankbaar voor elk kleine zuchtje wint die we voelen.
Als we inmiddels al een heel stuk onderweg zijn vertelt Willemijn mij dat ze ook geen idee heeft waar we heen gaan of waar dit pad naar toe leid…..
Benieuwd waar we terecht komen?
-
05 Januari 2018 - 15:02
Linet:
Gelukkig loopt het pad rond.
Wel gelijk het mooiste pad van Ubud te pakken! Bofkont! -
05 Januari 2018 - 20:55
Hugo De Graaf:
Wat fijn dat het gelukt is met je visum voor Australië...! ...en weer zo lekker actief in die bloedhitte, echt weer iets voor jullie, het was dus met recht; Bloed, Zweet en Tranen (van blijdschap dan he);-)! Hele mooie dagen nog gewenst... en hopelijk met wat meer koele briesjes... Kuzz Hugie. -
07 Januari 2018 - 12:30
Willemijn Nunnikhoven:
Waar is de vin ik leuk knop?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
