Ken jezelf...

Ik zit met Izzy, Enrico en Elvira in de shuttlebus naar de luchthaven. Ik ben erg vroeg want zou eigenlijk een uur later de bus hebben, maar omdat met zijn allen gaan leuker is heb ik een bus eerder. Iedereen van de tour vertrekt vandaag uit Alice Springs maar bijna allemaal naar een andere stad. We gaan aan een tafel zitten en tijdens het eten van ontbijt en een cappuccino bespreken we gisteravond nog even. Wat was het gezellig!
Ik ben de laatste die op het vliegtuig stapt. Via Sydney op weg naar Mooloolaba.

Ik sta rustig op en loop naar buiten opzoek naar een plekje met lekker eten en gratis WiFi. Na een tijdje te hebben gezeten maak ik een wandeling over het strand. Het is een bewolkte dag vandaag en ik merk dat ik er niets aan vind hier alleen te zijn, het is zo stil zonder de groep, ik mis ze. Verdwenen in mijn eigen gedachten loop ik over de rotsen. Het is fijn om te rijzen en leuke mensen te leren kennen, maar realiseer me nu de negatieve kant, je bent ook continu afscheid aan het nemen van al die leuke mensen. Ik merkte dat ook al toen ik Melbourne ging verlaten maar nu stopte het nog abrupter. Gister waren we nog met zijn allen en nu loop ik hier weer alleen en het is niet dat ze straks thuis bij je om de hoek wonen. Misschien dat je sommige ooit nog ziet maar sommige waarschijnlijk nooit meer. In de groeps-app merk ik, dat meer daar last van hebben want er worden verschillende bezigheden gedeeld en er wordt nu al gesproken over een mogelijke reünie. Ik ben in!

Ik zit aan het ontbijt en raak in gesprek met 3 meiden. Ze hebben het plan om te gaan paddle boarden en vragen me mee, ik had eigenlijk het plan naar Noosa te gaan maar dit klinkt ook wel leuk, dus stem in. Met zijn vieren en het meisje die ons verteld wat we moeten doen van het hostel gaan we de rivier op. Nooit geweten dat paddle boarding zo chill en rustgevend is en heel anders dan surfen. We pedellen een rondje langs mooie grote huizen en komen weer terug op de plek waar je het water in zijn gegaan.
Je kan gratis een surfplank huren van het hostel dus we besluiten met z’n vieren, drie surfplanken mee te nemen. Ik ga met 1 van de planken het water in, ik wil op de plank gaan liggen en glibber er al bijna gelijk af. Het lukt me een paar keer mee te drijven op de golf maar opstaan is geen optie, te weinig tijd en te weinig balans op deze surfplank. Laten we het er maar op houden dat het komt omdat deze planken geen vin hebben en de golven niet zo goed zijn ;)
We brengen de surfplanken terug en gaan opzoek naar lunch. We zien bij een Japans restaurant een lunch aanbieding van 10 dollar. Binnen blijken dat maar 2 gerechten te zijn en de sushi trekt ons eigenlijk ook wel. We besluiten de soep van 10 dollar met wat sushi erbij te bestellen. Mmm… wat smaakt het goed! Dit hebben we goed uitgekozen dames!
Ik besef me tijdens het eten dat het best wel fijn is een keer met alleen maar dames op pad te zijn, de kans op ander intenties, die mannen vaak hebben, is er bij meiden niet.

Ik check uit bij mijn hostel, mijn bus gaat helaas pas vanmiddag na 3 uur, ik was liever s'ochtends gegaan, dus ik heb hier de dag nog in Mooloolaba. Ik plof op de loungebank beneden in het hostel. De bank is heerlijk zacht dus een perfecte hangplek! Ik kijk naar wat werk voor Will Be Strong en mail het door. Ohw ja… ik zal nog eens kijken naar Nieuw-Zeeland. Ik hoor dat veel voorbijkomen en ik geloof zeker dat ik het daar mooier vind dan Australië en nu ik zo “dicht bij” ben is het wel aantrekkelijk. Wat kost een retourtje Sydney - Nieuw-Zeeland eigenlijk? Mmm…. Maar waar moet ik zijn in Nieuw-Zeeland? Ik google de highlights. Ik blijf dingen opzoeken een lastig ding vinden. Ik kom op de site van lonley planet en kopieer de tekst in google translate zodat ik het in het Nederlands kan lezen. Tijdens het lezen wordt ik in eens overspoelt door het gevoel, ik wil dit niet alleen! Het is vast prachtig, maar ik wil dit met iemand doen. Ik probeer mijzelf even af te vragen, vanwaar dit gevoel? Is dit intuïtie die ik moet volgen of ontstaat dit uit een “angstige” gedachte? Ik voel me eigenlijk helemaal niet fijn op dit moment. Ik klap mijn laptop dicht en besluit naar het restaurantje aan het strand te lopen voor een ijskoffie. Al lopen probeer ik mijn gedachten en gevoelens op een rijtje te zetten.

Het is geen angst, ik vind natuurdingen fijner met z’n tweeën. Dit weet ik nog uit mijn trip naar Hawaï, het tweede rustige eiland was prachtig en ik kan het prima alleen maar ik geef de voorkeur aan, een wandeling door de natuur met z’n tweeën. Oké dat is duidelijk. En wat maakt dat ik me nu zo naar en onrustig voel? Ik besef me dat ik te veel rustige, zit op mijn kont met mijn laptop en een koffie dagen heb gehad. Normaal kan je me niet blijer maken dan met zoon dag maar dat komt omdat ik ze normaal niet zo veel heb! 3 dagen kort achter elkaar is te veel van het goede. Mijn volgende trip wordt zeker weer samen met iemand. Ik voel me nu een beetje klaar met alleen reizen. Ik besef me dat ik wel heel dankbaar en blij ben met deze alleen reis en zelfs met dit soort weerstand momenten want zo leer je je zelf goed kennen. Wat je echt wil, echt fijn vind en hoe vaak dat dan fijn is.
Ik kom bij het restaurant aan het strand en besluit gelijk mijn gedachten op te schrijven voor mijn blog. Misschien moet ik iemand vragen met mij mee te reizen naar Nieuw-Zeeland… maar wie? Wie geeft er niet het antwoord, leuk maar daar heb ik echt geen geld voor? Mijn broer! Ik pak mijn telefoon en typ Hey Pim… ik voel, hoe gek dat misschien ook klinkt, dat dit best een beetje gek voelt om te gaan vragen. Ik denk na over hoe het zou zijn om samen te reizen. We zijn niet van het veelvuldige intensieve contact maar als we samen zijn zijn we wel altijd goed. Ik denk dat we het best kunnen… toch typ ik het bericht niet door en ga ik veder aan mijn blog. Misschien moet ik Sylvana er van overtuigen dat ze van de zomer op kraambezoek komt naar Bali en daarna door met mij naar Nieuw-Zeeland gaat. Mmm ben ik me nu echt aan het bedenken mijn reis te verlengen terwijl ik me nog steeds in een dip voel?
Ik weet dat wanneer je je niet fijn voelt je dat zelf doet, je hebt immers altijd een keuze! Dus wat gaan we hier aan doen? Los laten… nee eerst moet ik het plaatsen en dan kan ik pas loslaten anders stop ik het weg.
Ik denk na over wat voor persoon ik ben. Ik heb altijd getwijfeld of ik meer een individueel of mensen mens ben en dacht meer individueel maar ik leer hier dat ik toch echt een mensen mens ben. Thuis en zeker met mijn werk is het zo normaal elke dag mensen te spreken, dat ik altijd blij ben als ik alleen tijd heb. Maar dat betekent dus niet dat ik dat fijner vind, ik krijg de meeste energie van mensen om me heen. Ik maak een klein lijstje met dingen die ik in mijn “perfecte leven” zou willen en hoe vaak. Ik heb dit vaker gedaan de laatste paar jaar maar dit keer wordt het weer een beetje concreter vooral de hoe vaak ik iets wil. Ik merk dat ik me weer goed en voldaan voel na dit, trots op mijzelf dit opgelost te hebben sta ik op, op weg voor lunch...