Te laat…

Ik loop in de richting van een wijk die gister iemand voor me omcirkelt heeft op de kaart. Als ik langs een Travel agent bureau loopt spreekt een meisje me aan. Hello, were are you from? Is de zin waar ze altijd het gesprek mee starten. Ik antwoorden en vertel dat ik vanavond naar Nieuw-Zeeland vlieg. Ze vraagt of ik al plannen heb en ik moet toegeven dat ik geen idee heb. Wil je wat info over wat je allemaal kunt doen? Misschien is dat niet zo’n slecht idee… dus ik loop met haar mee naar binnen.
Eenmaal binnen legt ze de bussystemen uit en komen we tot de conclusie dat ik met mijn tijd maar net uit kom in het aantal dagen… en ik besef me dat dit niet heel veel anders is als ik zelf met de auto ga, maar dan moet ik op iedere bestemming zelf het wiel uitvinden. Dus besluit voor de bus tour te gaan, de buschauffeur is ook gelijk een tour gude en ze regelen als je dat wil ook de excursies en overnachtingen.

Ik loop de deur uit en voel me eigenlijk wel opgelucht, dit is geregeld en hoef ik niet meer over na te denken. Ik heb een plan voor de komende 2 weken, wat fijn! Ik zoek een tentje op voor een koffie en lunch en dan is het al weer tijd om te gaan. Ik voel de blije vlieg kriebeltjes al weer in mijn lichaam opkomen :)
Na een goede vlucht kom ik om 2.30 uur aan in mijn hostel en kruip vermoeit in bed.

Ik sta op tijd op en maak mij klaar voor de bus. Het Nieuw-Zeeland avontuur gaat nu echt beginnen! Ik voel me beetje onrustig bij de gedachte dat ik overal maar 1 à 2 nachten blijf, het voelt een beetje gehaast… mmm laat het los, je ziet het wel… ik laat het maar over mij heen komen. Uiteindelijk heb ik dat ook 3 weken met mijn Australische vrienden gedaan.

De eerste bestemming is Kaikoura, als we daar aan komen hebben we lunch tijd. Ik bestel de, door de gids aangeraden, vis&chips onder het eten klets ik wat met Wessel een Nederlandse jongen, in het engels omdat hij graag beter engels wil leren.
Het is tijd om naar de bus te gaan. We komen aan bij de busplek maar de bus is er nog niet. Je kan het strand vanaf hier zien liggen dus we lopen daar heen om een foto te maken dan wordt ik geroepen door Drew. Joyce, kom! Deze man wil foto’s maken van mooie mensen. Ik ren naar hem toe doe mijn rugtas af en ga klaar staan… inmiddels is de bus er dus we moeten opschieten. De man vraagt of we iets anders willen gaan staan en maakt nog een foto, Drew geeft zijn e-mail adres zodat wij de foto’s kunnen krijgen. Oké nu snel naar de bus… we rennen naar de bus iedereen is er al..oepsie! We stappen de bus in en de buschauffeur roept dat we een liedje moeten zingen… dat kan mij niets schelen dus ik roep, is goed hoor!! En loop naar voren. De Spice Girls worden op gezet en ik tetter door de microfoon mee! Ik zie een hoop geamuseerde gezichten, recht voor mij zit Tom met zo’n grijns te kijken dat ik hem niet eens kan aankijken zonder in de lach te schieten! Na 2 refreinen vind ik het mooi geweest en ga ik weer op mijn plek zitten.

We worden af gezet bij de start van een wandel route, ik loop met Drew en Lukas We zijn een gezellig trio. Onderweg hebben we een uitgebreide zoektocht naar schelpen er liggen hele mooie. De grotere varianten zijn minder “perfect” van kleur waarop Drew grapt; Big is not always better! Als Drew tijden het zoeken zegt dat je altijd opzoek kan naar beter, vertel ik hem; Ja, maar soms moet je gewoon tevreden zijn met wat je heb. We zoeken en rapen veder, inmiddels heb ik 7 van het zelfde soort in mijn handen en is het bijna onmogelijk te besluiten wat nou de mooiste zijn… ik krijg mijn eigen wijze woorden terug, als je tevreden was geweest met wat je had, had je dat probleem nu niet, Joyce.

Als we aankomen bij ons hostel komen we Wessel tegen hij gaat op zoek naar een kroeg voor formule 1 te kijken en Lukas Gaat met hem mee. Ik ga met Drew boodschappen doen. Drew heeft het al de heeldag over zalm, we lopen langs een vis winkel en besluiten te gaan kijken. Ja hoor grote stukken verse zalm! Hier gaan we een heerlijk avondmaatje van maken!

De bus vertrekt weer vroeg, vandaag gaat de reis naar Picton. Onderweg stoppen we ergens omdat er mensen opgehaald moeten worden, we hebben 30minuten. Het is geen hele bijzondere dus Drew en ik besluiten ergens aan het water te gaan zitten tot het tijd is. We zijn druk in gesprek als Drew zegt; we moeten even kijken hoe laat het is want soms als ze zit te kletsen gaat de tijd sneller dan je denkt. Ik pak mijn mobiel en zie 11.40! Al 10 minuten te laat!! We springen op en beginnen te rennen. Niet al weer wij! Ohw als ze er nog maar zijn. Hoe ver weg was het? Geen idee, niet zo ver geloof ik. Ohw, daar is het… we zien de bus in de verte en rennen door, maar de bus begint met rijden…ohw nee!! We rennen door maar de bus rijd veder. Hij gaat toch niet weg zonder ons? Ik kan mij niet voorstellen dat je weg rijd als je ons aan ziet komen rennen…. Maar ziet hij ons wel?