Politie!

Ik kom aan op de luchthaven van Bali, Willemijn is weer zo lief geweest een chauffeur voor mij te regelen dus dat is lekker makkelijk. Ik kom aan en geef haar een dikke knuffel. Jeetje je buik is lekker gegroeid! We kletsen even wat en dan krijg ik mijn kamer te zien, het is een mooie ruime kamer met een hemelbed met daar op, heel lief, een hartje van bloemetjes aansluitend aan de kamer heb ik een eigen badkamer. Wat een luxe!

Ik word wakker maar besluit nog even lekker te blijven liggen. Als ik uit bed kom is er al ontbijt gemaakt en kan ik zo aanschuiven, wat een verwennerij! Na een rustige ochtenden ga ik met Willemijn naar een vrouwen lunch hier in Canggu. Einde van de middag hebben we afgesproken met een paar meiden uit de lunch groep te gaan sporten. Leuk, ik draai zo gelijk mee met het leven hier en sporten is wel weer eens goed voor mij!!

Willemijn en Ray willen op pad voor een baby bedje. Als ik mee wil moet ik wel een scooter huren, we vinden een voordelige scooter in Kuta. Ik ga met de Grap, een taxi scooter, er naar toe en Will en Ray komen daar ook heen. Het is al weer even geleden dat ik hier scooter heb gereden maar het voelt eigenlijk wel gelijk goed. Ik ben gelukkig nog altijd gewend aan links rijden, want dat doen ze in Australië en Nieuw-Zeeland ook. Ik volg Ray kris kras door alles heen. Ik stop naast Ray bij een stoplicht maar door de chaos was het mij niet opgevallen dat ik nu eigenlijk op de baan voor links afslaan sta. Alle scooters achter me beginnen met toeteren omdat ze vinden dat ik in de weg sta, dus ik besluit maar iets naar voren te rijden en voor Ray te gaan staan. Ohw dat vind ik helemaal niet fijn om zo vooraan te staan. Maar ook nu wordt er naar mij geroepen, iemand in een voorbijrijdende auto roept; kijk uit daar is politie! Ik besef me ineens dat ik nu natuurlijk over de witte lijn sta en daar kun je een bekeuring voor krijgen… het is al te laat, er komt een agent aan gelopen en gebaart me naar de kant te komen… o…ohw… hij vraagt om mijn scooter papieren, ik haal ze tevoorschijn en geef ze aan hem. Hij vraagt me naar de overkant waar het politie hokje is te komen. Ik doe rustig wat er van mij gevraagd wordt maar ik merk dat ik dit best spannend vind. Ik heb nare verhalen gehoord over de politie hier, dat ze vieze macht spelletjes spelen dus dat maakt mij erg op mijn hoede. Ik parkeer mijn scooter en Ray komt gelukkig ook al aan gelopen. Dat voelt fijn iemand bij je te hebben die de taal spreekt en misschien eerder een streepje voor heeft omdat hij Indonesisch is.

Ik stap het hokje binnen, de agent vraagt me te komen zitten. Ray zit naast me en de agent begint met praten…. Is dit engels? Of praat hij Indonesisch en gaat hij er vanuit dat Ray voor hem vertaalt? Ik kijk Ray vragend aan. Hij zegt je kan hier of bij de ‘court’ betalen. Wat is court? De agent neemt het gesprek weer over. Je hebt 2 opties, je kan bij de court betalen of hier. In afwachting op meer uitleg kijk ik heb aan. Hier betaal je 300.000 Rp. Het is me nog niet helemaal duidelijk wat court is en of ik daar dan meer of minder betaal en of dat dan meer moeite is. Ik kijk Ray weer vragen aan, want ik heb erg veel moeite met het engels van de agent. Wat is beter? Ray zegt dat hij meestal hier betaald. Ik kijk weer naar de agent hij wijst aan op zijn boekje dat ik op de andere plek 500.000 Rp betaal. Oké dan betaal ik wel hier. Ik open mijn portemonnee en besef me dat ik net al mijn contant uitgegeven heb aan de scooter huur. Ray gaat bij Willemijn geld halen. De agent legt me vriendelijk uit, de volgende keer als het licht op rood gaat stop je voor de streep. Ray komt terug met 200.000Rp ik heb maar 50.000… maar de agent besluit het goed te vinden; 250.000 is oké. Ik bedank hem vriendelijk en we stappen weer op de scooter. Dat viel me eigenlijk alles mee. Ja, ik heb een bekeuring gehad maar ja ik was ook in overtreding, veder vond ik ze helemaal niet drukken of vervelend.


Vandaag gaan we met zijn drietjes op de scooter naar Uluwatu we komen aan bij het strand Balangan, parkeren de scooters en zien een groot bilboard met dat je hier kunt trouwen. Ik vraag me af of ze echt hier trouwen of alleen de foto’s maken. Het haar van een Aziatische bruid wordt gedaan, hoogstwaarschijnlijk is ze chinees aangezien die overal op mooie plekjes in de wereld trouwen. Ik bedenk me dat ik dat ook wel kan doen hier voor de westerse markt. Hoe cool is dat als je hier je bruidsfoto’s maakt!
Willemijn zegt; Heel anders dan wij het doen, hun hebben een pré wedding, maar wij mogen de jurk niet van te voren laten zien. Ik heb al eens gekeken op internet over trouwen in het buitenland en dat zag er nog al, als ingewikkeld regelwerk uit… dus als je alleen de foto’s doet is dat veel makkelijker… maar voor je bruiloft is inderdaad niet gewenst voor onze tradities. Ja! Een honeymoon fotoschoot met je jurk! Dat is een gaaf idee!! Maar eens overga denken hoe ik dat voor me zie in praktijk…

We lopen de trap af naar het strand. Wouw… wat een mooi strand ik pak mijn camera om wat foto te schieten. We wandelen naar het einde van het strand we zien een schattig restaurantje waar we ons goed kunnen verstoppen voor de zon. Na een ijskoffie besluiten we naar een ander strand, Bingin, te gaan. Een mooie omgeving met kleine straatjes, witte muren en mooie bloemen. Ook hier moeten we een trap naar beneden en hebben we een prachtig uitzicht op het strand, we ploffen in wat heerlijke zitzakken en genieten van onze middag.