CrossFit

Het is een rustige ochtend zonder plannen. Ik ben mijn dag begonnen met yoga en zit nu de nodige mailtjes te sturen. Ohw ja, ik zal nog eens kijken voor tickets. Ik kijk voor een retourtje Singapore in juni maar dat is al € 125,- dan is een 60 dagen visum goedkoper. Ik zal lastminute nog eens kijken en anders ga ik dus voor het visum. Dan moet ik dus op zijn laatst op 22 juli het land weer uit, dus kan ik maar beter nu ook vast mijn ticket naar huis boeken. Ik zoek en vind een ticket zo goedkoop mogelijk met nog een niet te lange reistijd. Oké dat is geregeld! 22 juli vlieg ik weer richting huis!

Willemijn en ik komen terug van de vrouwen lunch. Hella komt vandaag naar ons toe en kan elk moment komen. De chauffeur kan het huis niet goed vinden dus het duurt wat langer. Hella is er en sluit gelijk aan voor het sporten met de meiden. We halen met zijn vieren typisch Indonesisch eten en hebben een chille en gezellige avond.

Ik heb het plan naar de CrossFit box hier te gaan, ze hebben bij 1 van de 2 boxen in Canggu ook Olympisch liften wat ik graag wil doen dus ga daar heen. Op de kaart heb ik gezien waar het ligt, het moet niet moeilijk zijn. Ik ga op tijd weg, dit is toch wel weer even spannend sinds ik hier ben heb ik alleen nog maar achter Ray aan gereden en alleen voelt toch wat anders ik draai de weg naar links bij de kruising naar rechts en dan moet ik ergens weer naar links maar waar precies? Toch maar even stopen om te kijken waar die afslag is… oké nog een kleinstukje door rijden. Ik sla af en zie aan mijn rechter hand het bord CrossFit Wanderlust staan, ah..gevonden! Ik parkeer mijn scooter en loop naar binnen. Het is een grote hal en zoals ik gebruikelijk van een CrossFit box rubber vloer een groot rek waar je pull-ups en degelijke aan kan doen, barbells, kettlebells en houten boxen. Er is een workout bezig het is een enorm grote groep en het wordt begeleid door 2 coaches. Ik sta observerend te kijken…. wat een hoop afgetrainde lijven zeg! Het valt me op dat de meeste een keurige strakke uitvoering hebben alleen links voorin staat een meisje die de dumbells met een bolle rug op pakt… oe… dat is gevaarlijk voor blessures. Ik kijk om me heen waar de coaches zijn ze lopen te ver weg om haar te verbeteren. Ohw 1 van hen komt dichter bij, hij loopt langs haar maar zegt niets… mmm… zal ik naar haar toe lopen? Of zal ik 1 van de coachen attenderen op haar houding? Ik vind dit best lastig of ik me er mee moet bemoeien en merk dat ik geen stap verzet… ze is klaar met de oefening en de volgende ziet er oké uit dus besluit het maar te laten.

Mensen van het Olympisch liften, mogen met mij mee naar de andere kant! Roept een trainer. Ik loop met de groep mee. Hij vertelt zijn naam en begint met een warming-up… het zijn voor mij bekende bewegingen. Na de warming up lopen we terug naar de grote zaal, legt hij kort de oefening uit en mogen we een trainingspartner zoeken en een stang pakken en in het rek hangen. Ik kijk wat zoekent om me heen en vang de blik van een ook zoekent meisje, ze vraagt samen te gaan. Omdat ze is ook voor het eerst is, is het even zoeken naar welke stang we moeten hebben, ik vraag de trainer en die geeft ons een dames stang. We beginnen met de oefening maar het is me niet echt duidelijk hoeveel herhalingen we moeten maken dus ik doe er maar een paar. Ik voel me nog al ongezien. Het is dat ik de techniek goed ken van die lessen die ik bij CrossFit Amersfoort volg, maar stel nou dat ik hier voor het eerst CrossFit zou doen? Hij heeft niet eens gevraag of er beginners in de groep zijn en heeft nog geen één keer naar ons gekeken. Ik kan me voorstellen dat het verloop van sporters te groot is voor elke keer een uitgebreide voorstelronde en kennis making. Maar iemand aankijken voor een welkom gevoel en het niveau weten is toch wel het minimale en een kleine moeite om te doen als trainer.
Ondanks dat ik de begeleiding van deze box erg vind tegenvallen, heb ik een lekkere training gehad en ga op de scooter terug naar huis.

We gaan met zijn vieren op pad, om wat van de omgeving te zien. Hella mag bij mij achterop de scooter en ik volg Ray en Willemijn. Het voelt toch een beetje anders met iemand achterop je bent uiteraard zwaarder waardoor het minder wendbaar bent. We komen eigelijk heel snel in een mooie en rustigere stuk van Bali met rijst velden en komen bij een nog rustig stuk strand. We rijden door en komen bij de tempel Tanah lot. Als zwangere vrouw mag niet in tempels komen dus Willemijn mag niet naar binnen. Na overleg besluiten Hella en ik, nu we er toch zijn, naar binnen te gaan en Willemijn en Ray rijden dan vast naar huis.

Het is druk in de tempel maar goed te doen zolang je maar geen foto’s wil zonder mensen er op. We sluiten aan in de rij voor een zegening, er wordt water over mij heen gesprenkeld, rijst tussen mijn wenkbrauwen op mijn voorhoofd gedrukt en krijg een bloemetje achter mijn oor. We makken foto’s kletsen wat en de zon begint onder te gaan dit is geeft een mooie roze lucht. We lopen wat rond en maken vanaf verschillende punten foto’s van de tempel. Als de zon onder is gaan we opzoek naar de scooter. Hopelijk kunnen we de weg terug vinden….