Lembongan & Nusa Penida

De hond begint naar ons te blaffen. Voor zo ver het mogelijk is rij ik zo ver mogelijk om de hond heen. Hij rent blaffend op ons af… ik geeft volg gas om zo snel mogelijk voor bij te zijn en ja dat lukt! Met een bonzend hart zijn we er gelukkig voor bij!
We vinden nog iets wat open is. Het ziet er kwa hygiëne een beetje spannend uit maar we gokken het er naar op.

Het is ochtend en met daglicht ziet ons spookstadje er toch een stuk beter uit! We hebben een mooi groen uitzicht over het dal. Er wordt met liefde 2 pannenkoekjes gebakken voor ons ontbijt en we gaan weer veder op pad. Wat foto’s bij de meeren en dan naar het derde meer, Danu Beratan, waar een gelijk gelijknamige tempel aan ligt. Het is een mooie groot tempel. We gaan net voor een grote bus uit dus we hebben geluk met de foto’s als we alles gezien hebben spingen we weer op de scooter richting Canggu.

Ik wordt wakker met allemaal dingen in mijn hoofd die ik wil doen. Maar even een lijstje van maken in mijn notities…. ik draai me weer om en val nog even in slaap. Ik sta op en het ontbijt is al klaar. Wat heerlijk zeg! Na het ontbijt wordt het idee geopperd om met zijn vieren naar Sanur te gaan.... mmm ik was eigenlijk van plan een chill dag te hebben en wat to do dingen te doen. Maar gezellig met z’n vieren op pad vind ik wel leuk en wil ik ook niet missen dus besluit mee te gaan.

We gaan met de scooters, Ray en ik rijden en Willemijn en Hella gaan achterop. Als we in Sanur aan komen gaan we naar een restaurant waar ze een typisch Balinees gerecht hebben. Het is een bijzondere maaltijd… moeilijk uit te leggen.. een pittig soepje, rijst met veel onbekende groente en kip. Het is niet het lekkerste wat ik ooit gegeten heb maar oké en leuk om geprobeerd te hebben. Na de lunch maken we een strandwandeling en drinken we een koffie aan het strand.
Als we terug gaan is het avond spits en dat is te merken ook! Jeetje wat een drukte. We staan zelfs vast met de scooter, maar we proberen zo veel mogelijk overal tussen door te piepen en mee te stromen met de rest van de honderden scooters. Ik heb dit vaker gedaan als ik Ray achterna reed maar alleen is toch makkelijker dan met iemand achter op. Je bent zwaarder dus minder makkelijk in evenwicht te houden als je maar smalle doorgangetjes heb tussen de stoep en de auto’s. Een uitdaging maar het lukt!

Vandaag maar even een rustige dag. Ik merk dat mijn lijf een grens aan geeft. Duizeligheid als ik opsta voelde ik de afgelopen dagen al af en toe. Nu voel ik me ook niet helemaal lekker een drukkend benauwend gevoel op mijn borst en een beetje lamlendig. Tussen mijn todo dingetjes door probeer ik zo veel mogelijk rust te nemen of eigenlijk andersom tussen mijn rust probeer ik nog wat te doen.

Ik ga met Hella weer een paar dagen op pad. Ray regelt voor ons een taxi en we worden afgezet in Sanur waar we de boot willen pakken naar Lembongan. We staan bij een ticket verkoop punt, het is hysterisch druk hier en erg onoverzichtelijk. Willemijn had een kantoortje aangeraden maar die zien we hier niet… maar even terug lopen dan? Ah! Hier is het! Zijn we gewoon voorbij gelopen dus. De tickets zijn achterlijk duur dus dan maar terug naar die ander. We kopen een ticket, we worden vaag een richting op gewezen om te wachten maar het is ons niet helemaal duidelijk. Dus we staan wat verdwaast om ons heen te kijken. Wat een verschil zeg… normaal maakt niemand zich druk of haast zich ook maar enigszins hier in Bali, maar hier! Gekkenhuis, die man rent heen en weer schreeuwt naar zijn collega’s dat ze moeten gaan of komen of toch niet… jeetje ik wordt hier al moe van laat staan hoe moe die man aan het einde van de dag moet zijn.
We worden opgehaald door iemand en we hopen dat we de goed persoon volgen. We staan in een rij met een hoop andere mensen en we mogen 1 voor 1 door het water de boot op.
We komen aan in Lembongan in een andere have dan we moeten zijn maar er is een gratis busje die ons naar de have brengt waar we willen zijn. We lopen langs het strand en vinden uiteindelijk Ginger en Jamu een restaurantje waar Willemijn over heeft vertelt. We ploffen neer op een bankje met uitzicht over de zee… vermoeit van onze hectische boot trip blijven we hier de heel dag lekker zitten… wat een leven!

We staan bijtijds op om de boot te pakken naar Nusa Pendia. Aangekomen kijken we vast waar en hoe laat er morgen boten gaan terug naar Sanur. Dat is op de zelfde plek dus dat is fijn. We onderhandelen over een scooter prijs en gaan op weg. We vinden een aardig hutje met uitzicht over de zee. We droppen onze spullen en gaan het eiland verkennen we vinden een super mooi plekje voor de lunch met uitzicht over het water. Na de lunch gaan we op weg naar Kelingking beach… een strand wat ik ken van de prachtige bekende foto’s. De hoofdweg is goed te doen, maar we zijn mentaal voorbereid op het ergste. De weg wordt langzaam slechter en slechter. Het is een verharde weg maar vol met gaten… niet af en toe een gat je rijd van het ene gat in de ander. Hobbel hobbel gaan we over de weg. Ik kan maar heel zachtjes rijden anders is het echt geen doen… geen idee van hoe lang deze weg gaat duren rijden we door, soms is een stukje ietsje beter met weer een enorm slecht stuk als gevolg… een heel stuk verder komen we opeens op een nieuw stuk weg uit, wat heerlijk! Dit rijd wat beter door. We komen aan parkeren de scooter en lopen de kant op waar Kelingking beach moet zijn. Het is een stijle klif met uitzicht over de oceaan en beneden Kelinking beach. Er gaat een hele lange trap naar beneden, we nemen eerst wat foto’s. Willen we naar beneden? Op zich wel… maar die weg terug in het donker is misschien niet zo’n goed idee. We kijken naar de tijd, dat gaan we niet meer reden… mmm dan maar even genieten van het uitzicht en kijken of we nog iets anders kunnen zien? Goed idee. We rijden richtig Crystal Bay en we net op tijd voor de zonsondergang.

Na de ochtend in de tempel geweest te zijn, hebben we nog een relaxte lunch aan het strand en dan is het al weer tijd om op weg te gaan naar “huis” in Canggu.