you deserve a beer!
Blijf op de hoogte en volg Joyce
04 Juni 2018 | Filipijnen, Busuanga Island
Boris gaat mij ook voor, telt tot 3 en springt van de klif af. Ik wordt aangemoedigd met de woorden “kom op Joyce je kunt dit en je zult zo trots zijn als je het gedaan heb!” Oké ik weet dat dit mijn hoofd is. Proberen niet na te denken ik blijf iets dichter bij de rand staan en begin met hardop praten… praten om het praten zodat ik niet kan denken… “ik doe het! ik tel gewoon af tot 3 zodat ik niet denk!” “Oké ik dan dit, 1, 2, 3! …ik maak me klaar voor de sprong, kijk naar beneden, geef een gil en sta op de rem en deins weer naar achter! Iedereen begint met lachen dit moet er heel grappig hebben uit gezien! Haha Jeetje wat een Mind fuck! Ik probeer mijn hartslag weer wat naar beneden te krijgen… ogendicht… adem in, adem uit… ik hoor Vicki zeggen, je hoeft het niet te doen hé! Maar ik wil dit wel over winnen. De jongens van de crew springen van verschillende plekken naar beneden. Dan roep Boris, je kunt ook iets lager gaan en vanaf daar springen, dan raakt je wat gewent. Dat is een goed idee… ik klauter een klein stukje terug. Dit voelt inderdaad beter… ik blijf even staan ojee… ik had gelijk moeten gaan want mijn hoofd begint al weer te protesteren… 1, 2, 3… ik spring!! De hele weg naar beneden blijft eng tot ik met een harde plons het water raak… I did it! Ik ben blij dat het voorbij is. “you deserve a beer now!” Ik zwem naar de boot en de biertjes komen er al aan, heerlijk… Proost!!
We komen redelijk vroeg aan op het eiland waar we overnachten. We hebben hier geen elektriciteit of een douche… dus er wordt een jerrycan water in de boom gezet waar we ons onder af kunnen spoelen. Heerlijk zo simpel. Er wordt door onze kok weer, zo als gewoonlijk, een heerlijke maaltijd neergezet. Wat een feest! Terwijl wij heerlijk aan het smullen zijn, horen we dat de crew aan het karaoke is op de boot. Daar schijnen ze hier in de filipijnen gek op te zijn. Boris en ik willen wel graag mee doen! Als Burt onze tafel komt afruimen vragen we of we mee mogen doen en dat kan. De crew komt even later bij ons aan de tafel met microfoon en telefoon waar de songtekst op tevoorschijn komt. We zingen allerlei duetten en hebben met elkaar een gezellige avond met veel lol.
Na nog een heerlijke dag op de boot komen we aan in Coron. We nemen een tricycle naar het centrum en zeg gedag tegen mijn reis-genootjes. Ik moet nog wat geld pinnen en een klein bedrag van de tour betalen aangezien ik ook pin problemen had in El Nido. Ik betaal bij het kantoor van Isla expeditions waar Burt vraagt of ik al plannen heb vanavond en of ik anders een drankje met ze kom doen. “Ja gezellig, hoe laat?” “Half 9 hier?” “dat is goed, tot vanavond!” En ik neem een tricycle naar mijn hotel. Iemand had mij aangeraden na zoon meerdaagse boot trip lekker iets luxer en privé voor mezelf te boeken. Dus dat advies heb ik op gevolgd en slaap in een hotel met een eigen kamer en een douche met warm water! Ik moet toegeven dat ik waarschijnlijk prima was geweest met een drom en een koude douche maar nu ik het heb geniet ik er wel erg van!
Jeetje wat vliegt de tijd! Ik moet opschieten anders kom ik veel te laat ik loop richting de hoofd straat en loop een italiaan in en bestel een pizza… ik kijk op de tijd… oei echt een beetje te laat hoop dat mijn pizza snel komt. Na de helft van mijn pizza besluit ik een take-a-way te vragen want ik ben al te laat en wil ze niet te lang laten wachten. Met een snelle pas loop ik naar het Isla kantoor. Ik kijk naar links en zie de jongens van de crew op het terras van de kroeg tegenover Isla zitten. Gelukkig, ze zitten niet enorm op me te wachten! “sorry dat ik een beetje laat ben” “geeft niet, leuk dat je er bent” er wordt een biertje voor me geopend. Na een tijdje verplaatsen we ons naar een tent waar het meer geschikt is voor een dansje, ik maak hier en daar een gezellig praatje met Jan en alleman en ik probeer wat Philippino woordjes te leren. Na een gezellige avond neem ik, lekker lui, een tricycle terug naar mijn hotel.
Ik ga met Tony, die ik tijdens het uit gaan heb leren kennen, en 3 meiden van zijn hostel op de scooter wat van het eiland verkennen. Het plan is een strand maar de weg wordt zo slecht dat we besluiten terug te gaan naar de hoofd weg en dan naar de waterval te gaan. Dan blijkt scooter waar Tony en ik op zitten een lekke band te hebben ik ga bij Molly op de scooter om de andere scooter wat te ontzien. Maar de band is in middels zo plat dat het echt geen doen meer is. Bij het eerst volgende huisje parkeren we de scooter en gaan we typisch Asian-style verder met 3 op 1 scooter! Haha dit gaat beter dan gedacht. Maar na een tijdje ga je toch wel merken dat het niet het fijnste is met zijn drieën op de scooter… Tony zit zo dicht op het stuur dat zijn armen zeer gaan doen, ik zit achter aan wat betekent dat ik voor het grootste gedeelte op het harde achter stuk zit in plaats van op het zit kussen en midden in is het natuurlijk heerlijk warm! We komen bij de waterval, niet echt een hele bijzondere maar goed voor een frisse duik.
Terug op de scooter stel ik voor om te rijden aangezien mijn armen korter zijn en het dan vast minder erg is zo dicht op het stuur te zitten. Ik moet toe geven dat 1 of 2 mensen achter op inderdaad niet zo veel uit maakt en ik blijer ben met mijn plekje voor op dan achter op!
We hebben met zijn zessen en boot gehuurd met schipper/kok. Ik wou namelijk nog wat van de omgeving zien en de rest wou relaxt naar een strand dus een privé tour is dan ideaal om te doen wat ieder wil! We spreken s’ochtens vroeg af bij de bootverhuur, wat voor mij heel ideaal voor de deur is. We gaan samen met de vrouw van de eigenaar naar de markt om eten te kopen terwijl Tony achter blijft om de route te bespreken. In de standaard tours is het eten al in begrepen, maar eigenlijk is dit veel leuker! De 2 meiden kiezen vooral veel lekkere groentes uit, watermeloen en ananas. “Jongens de dames zijn vegetaties, maar willen wij misschien een vis? gewoon een witvis voor op de gril, een goed idee?” Vraag ik “Ja dat is misschien wel lekker!” Dus we gaan ook nog even naar de vis afdeling.
We lopen naar de boot, bepakt met al ons eten en drinken. Tony vraagt de jongens naar de drank, en is van mening dat dit echt te weinig is dus rent nog samen met Nick naar de markt om meer te halen.
We varen naar een strand waar we heerlijk onze ochtend doorbrengen, duik in het water, drankje, kaartspelletje… de bootman vraagt of we onze lunch zo al willen…de tijd vliegt voorbij het is al bijna 12 uur! Wat weten ze het eten altijd weer tot een feestje te maken hier zeg!
Na de lunch varen Tony en ik naar een scheepswrak om te snorkelen. Tony adviseert me flippers te dragen, maar daar ben ik niet zo’n fan van omdat ik het niet gewent ben vind ik het niet echt makkelijker… “ja maar voor duiken is het veel fijner dan kost het niet zo veel energie!” “ik duik toch niet met snorkelen, dat heb ik nog nooit gedaan” “waarom niet? dan kan je dingen dichter bij zien. Weet je zeker dat je geen flippers wil” “ja ik weet het zeker!” Ik spring in het water en drijf aan de oppervlakte ik zie de punt van het wrak maar echt heel bijzonder van af hier is het niet… mmm waarom wou ik niet duiken? Vraag ik mijzelf in gedachten af…. Omdat ik het nog nooit gedaan heb, lees ik vind het een beetje spannend ;) …. mmm nooit gedaan… is echt een slechte rede Joyce! Haha
Ik vraag Tony hoe ik dat moet doen… hij legt het uit en ik probeer het eerst even aan de oppervlakte van het water… ohw dat gaat best! Als ik al mijn moet bij elkaar heb verzameld, adem ik diep in en uit, diep in en zwem naar beneden. Auw mijn oren!! Ik kom boven, kwa ademhaling blijkt het niet zo eng en benauwend als ik bang voor was. Tony legt uit hoe ik moet klaren. Ik knijp in mijn neus… mmm dat is niet zo lekker met een ring in je neus! Haha die moet ik de volgende keer maar ff uit doen.
We varen terug naar de rest en varen met zijn allen naar coral garden. Weer zo’n prachtig snorkel gebied! We besluiten dat we niet heel nodig naar nog een strand hoeven en blijven lekker hangen op de boot, tijd voor wat fun foto’s! Na een heerlijke dag moeten we echt terug. We komen aan in de haven en pakken een tricycle naar een hostel met een bar op het dakterras voor de zonsondergang.
Ik wordt midden in de nacht wakker van het afslaan van de airconditioner. Mijn telefoon ligt nog op mijn buik, ik ben er zo mee in slaap gevallen. Ik klik op een toets, om de tijd te zien… batterij leeg… mmm dat is niet handig want dat de airco uit is betekent denk ik dat er geen stroom is. Dat is wel een probleem ik moet morgen vroeg op voor mijn vlucht naar Manilla… zonder stroom niet mogelijk mijn telefoon op te laden en zonder telefoon geen wekker… ik sta op om mijn horloge op te zoeken die ergens in mijn tas zit… hoe laat is het nu? 3 uur… Ik durf niet meer te gaan slapen. Straks wordt ik niet op tijd wakker… hoe ga ik dit doen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley