Last week…

Ray is vandaag weg dus we hebben een vriendinnen dagje vandaag. Als Jax weer wakker is gaan we naar cassave voor lunch. We besluiten voor een hoop kleine hapjes te gaan vandaag. Als we einde van de middag weer naar huis gaan, waag ik me op het vijlen van Jax zijn lange scherpe nageltjes… dit is bij uitstek mijn jongste manicure klantje wat ik ooit heb gehad! Ik moet zijn handje stevig vast houden en heel voorzichtig vijlen. Ik had al gelezen dat baby nageltje heel zacht zijn, maar jeetje dat is echt zacht! Best uitdagend, maar met zachte bewegingen en genoeg geduld gaat het goed.
Drew belt, we zitten gezellig te kletsen maar de WiFi is erg slecht dus ik besluit weer naar het restaurant te gaan. Als we opgehangen hebben zie ik Zaatar, de manager/fotograaf, zitten ik loop naar hem toe voor een praatje. We besluiten naar de avocado fabriek, een restaurant, te gaan voor wat avond eten. Ik ben hier nooit eerder geweest, maar wat een mooi plekje we zitten buiten op lekker comfortabele stoelen aan de rand van een rijstveld! Na een gezellige avond brengt hij me weer keurig naar huis.

Ik begin de dag vandaag met een strand wandeling en daarna ga ik naar cassave voor een koffie en om mijn blog af te maken en te posten. De tijd vliegt zo als gebruikelijk weer voorbij. Ik wil zo gaan surfen dus moet wel lunchen zo, ik vraag Will wat we in huis hebben en stel voor te starten met koken. We lunchen met zijn drieën en dan vertrek ik naar het strand. Ik kom bij mijn standaard verhuur plekje en krijg weer een surfboard mee. Ik loop er mee naar het water en ga er op liggen. Hey… deze is kleiner dan anders, ben benieuwd hoe dat gaat! Ik peddel het water op en merk terwijl ik bezig ben dat het prima lukt met een slagje kleiner board en dat maakt me trots! Na een uur vind ik het mooi geweest en lever mijn surfboard weer in. Ik wandel een stukje over het strand en ga dan op één van de zitzakken zitten. Genietend van een kokosnoot bekijk ik de zonsondergang.

Willemijn en ik gaan gezellig met z’n tweeën uit ontbijten, bij het restaurantje loft. Jax blijft bij Ray zo kunnen wij nog even genieten van onze Will & Joy tijd samen. Na een uitgebreid ontbijt en heel wat geklets gaan we even langs huis om te kijken hoe het daar gaat. Goeie timing Jax heeft honger. We zetten ons Will&Joy dagje voort bij de massage…*zucht*… wat is dat weer 1,5 uur genieten! We halen Susi en gaan terug naar Ray en Jax.

Ik rij op de scooter naar Ubud. Ik heb om 11uur een afspraak bij een tattoo shop. Ik ben nog altijd in twijfel of ik hem op mijn onderarm of boven op mijn rug wil. Iedere dag heb ik weer een andere voorkeurs nijging, sinds gister middag nijg ik weer meer naar mijn rug.
Ik kom binnen en we bespreken wat ik wil. Ik vraag naar een zweem roze en wit in de tattoo en of hij dat wel of niet adviseert. Hij kijkt me glazig aan en zegt dat hij zwart mooi vind. Ik vraag naar schaduwen en hij begint op de tekening met grijs potloot wat schaduwen te maken. Ohw ja die schaduw bij dat hartje is inderdaad mooi. “niet te veel, ik hou hem graag licht.” Hij maakt het hartje roze met een potloot… mmm ik vind dat lastig in schatten. Ik ben veel te bang dat het te fel wordt en de niet enthousiaste blik van net ben ik ook nog niet vergeten, dus ik ga safe, voor zwart. Hij trekt de tekening over op afdrukent papier en zet hem op de binnen kant van mijn onder arm. Mmm dat ziet er cool uit! Hij trekt de tekening die een slagje groter is ook over en plakt die op mijn rug net onder mijn nek. Mmm… dacht dat ik deze plek mooier zou vinden maar ben toch niet heel enthousiast. Ohw nu begin ik weer meer te twijfelen wan t ik neigde eigenlijk maar naar mijn rug. Ik bekijk beide tattoo’s een tijdje goed. “Is die op mijn rug een goed formaat? Of moet hij groter?” Hij kijkt me aan en knikt “Ja, groter” Hij pakt wat zelfde stijl tattoo’s die een slagje groter zijn om mij een indruk te geven hoe dat er uit ziet. Misschien moet ik gewoon voor mijn arm gaan die vond ik gelijk leuk…. “Oké ik ga voor mijn arm” “weet je het zeker?” “Nee, ik weet het nooit zeker! En als je me meer tijd geeft ga ik alleen maar meer twijfelen! Haha” Ik bekijk de prints nog een keer. Ik moet gewoon besluiten. “Ja, het wordt echt mijn arm” “echt?” “Ja”

Hij heeft intussen alles al klaar gelegd dus ik kan gelijk op de tatoeëer-tafel gaan liggen. Hij laat mij de naalden zien, dat ze schoon uit de verpakking komen. Oké, nu voel ik ineens de zenuwen op komen! “are you ready?” “yes!”
Hij zet de naald in mijn arm, mmm… dit is best te doen. Hij tilt hem op en zet op het volgende plekje weer verder. Aaahh… dit is minder fijn! Als het dit gevoel is is een half uur misschien toch wel lang. Ik maak een foto en een filmpje van hoe hij bezig is, leuk voor social media :) Ik leg mijn telefoon weer op mijn buik… mmm het leiden wel lekker af van dit nare gevoel, misschien moet ik met mijn telefoon bezig blijven. Ik pak hem en wil vast wat app-jes terug typen… ohw ik kan met niet focussen op wat ik wil typen met dat tatoeëer gevoel. Dan maar goed focussen op mijn ademhaling. Als ik pijn heb ben ik geneigd om mijn adem vast te houden dus dat maakt deze focus niet overbodig. Het gaat af en aan, soms is het best te doen en soms denk ik AAAHH dat is niet fijn!! Ik merk dat mijn rechterarm zachtjes wil trillen, maar ik kan het controleren. Niet alleen mijn arm maar ook mijn linker been begint te trillen gevolgd door eigenlijk mijn hele lichaam. Als hij mijn hand even los laat en ik weer even ontspan ziet hij mijn hand trillen. Hij lacht en tikt op mijn hand. Ik lach, hij lacht me gewoon uit! “wil je even pauze?” “Nee, het gaat wel. Als iedereen dit kan, kan ik het toch ook.” Ik merk elke keer als hij even stopt ik weer even de tijd heb om te reacetten en te ontspannen. Dit maakt het behaaglijker en precies goed vol te houden. De meeste lijnen staan, nu is het schaduwen en inkeuren. Dit is veel minder pijnlijk en voor ik het weet is het klaar. Ohw! dat ging best snel!

Ik rij richting de rijstvelden maar de hoofdstraat van Ubud staat helemaal vast, dus ik besluit mijn scooter aan die klant van de weg te parkeren en te gaan lopen. Eenmaal daar kies ik een mooi restaurantje uit met uitzicht over de velden om te lunchen. Ik kijk naar mijn arm… daar staat die dan, voortijd op mijn arm… dat voelt nog een beetje gek maar ik ben er super blij mee.

De laatste ochtend hier op Bali sluiten we in stijl af met een ontbijt aan de overkant bij cassave. Heerlijk nog even extra bewust genieten van deze plek en geweldige mensen. Het is bijna tijd. “Ray wil jij voor mij de scooter taxi bestellen?” Hij besteld “Hij is er met 6min.” ik doe nog even mijn schoenen aan. “Hij is er al” zegt Ray. Oké, ik doe mijn rugtas op geef Willemijn een dikke knuffel. Ik voel dat ze vol schiet en dat maakt dat ik ook de tranen in mijn ogen voel springen. “goede reis” “dank je, tot snel en hou je goed!” Ik loop nog even naar Jax, hij ligt te slapen dus ik geef hem alleen een heel zacht aaitje over zijn hoofdje “dag, lieve Jax” Ik loop nar het hek waar ik Ray nog gedag zeg en een knuffel geef. Ik geef mijn handbagage aan de scooter taxi chauffeur voor tussen zijn benen en ik krijg een helm van hem. Ik zet hem op en spring achter op. Hij rijt weg en we zwaaien elkaar na.

Op de luchthaven voel ik dat vlieggen nog altijd mijn grote hobby is. Ik kijk uit iedereen thuis weer te zien. Mijn vluchten gaan goed, beide hebben vertraging maar daar kan ik me niet druk om maken. We landen en ik loop richting de bagage banden… na een tijdje komt mijn tas en ik loop naar de aankomst hal… ik kom de hoek om en het eerste wat ik hoor is mijn moeder die gilt van enthousiasme! Daar staan ze, mijn moeder, vader en zusje met een zelfgemaakt spandoek ‘welkom thuis lieve Joyce!’ We gaan naar mijn moeders huis, waar mijn broer ook heen komt, om met zijn allen lekker te ontbijten. Het is fijn ze weer te zien en we kletsen als vanouds over van alles. Ik kijk uit naar al mijn andere familie, vrienden en sport maatjes weer te zien de komende weken… en stiekem het meeste naar mijn speciale bezoek uit Engeland aanstaande vrijdag….. <3