Afscheid

Oké Joyce, je bent je zelf weer gek aan t maken. Je weet het antwoord op deze vragen niet en je kunt ze ook niet weten. Je weet dat je een ticket moet hebben voor een land uit gegaan voor je binnenkomt, dus je moet iets boeken. Dus 10 april van Sydney naar Denpasar, er is een optie om voor €18,- flexibiliteit te kopen, dan kan je zonder kosten de datum van je reis te veranderen. Dat is fijn idee, dan kan ik als ik wil altijd mijn reis vervroegen. Ik voer mijn creditcard gegevens in en ik zie in eens dat hij geldig is tot april 2018, oeps! Dat is niet zo handig voor het einde van mijn reis. Ik zal later wel kijken hoe dat op te lossen is maar voor nu heb ik geboekt! Wat fijn! Kan ik dit weer van mijn lijstje afstrepen.

Het is de laatste dag met z’n vieren. Will en Hetty vliegen vanavond naar Nederland. We doen lekker rustig aan en lunchen met z’n allen bij ons favoriete plekje aan t strand. Ray krijgt het slechte nieuws dat zijn visum is afgewezen. Wat balen zeg! Ik vind t echt heel vervelend voor ze.
In de auto op weg naar t vliegveld, voelt het ineens echt niet leuk, als Ray niet naar Nederland kan wie gaat er dan mee naar die 20 weken echo? Tot nu toe ben ik iedere afspraak naar de volkskundige mee geweest, en het voelde al een beetje alsof ik d’r weer bij hoorde te zijn, maar nu voelt het echt of ik haar in de steek laat. Ik ken mijn beste vriendinnetje heel goed en ik weet hoe sterk en steng ze voor zichzelf kan zijn. Dat ze dit alleen kan weet ik wel, maar dit hoort niet zo te zijn, de meest speciale echo ga je niet alleen doen! Ik zeg tegen Will dat ze moet na denken over wie er dan mee gaat, want ze mag dit niet alleen doen van mij. Op het vliegveld aan gekomen pak ik haar stevig vast en we moeten beide huilen. Jeetje wat is dit ineens lastig, 3 maanden elkaar niet zien is al raar als je zo close bent en het afgelopen half jaar heb samengewoond, maar met het visum nieuws van Ray valt het ineens zwaar.

Ik wordt wakker met een raar onderbuik gevoel. Pff…wat voelt ’t ineens gek om hier alleen te zijn. Ik weet dat dit ff schakelen is dus besteed hier niet te veel aandacht aan en ik ga naar onze gebruikelijke ontbijt plek. Na een ontbijtje te hebben bestelt pak ik mijn laptop om de dame van het reisbureau Kilroy te mailen met wat vragen over Australië waaronder de bustickets en een nieuw blog te schrijven over de afgelopen dagen. Ik zit heerlijk achter mn laptop en en wat gaat de tijd toch snel inmiddels is het al weer lunchtijd dus ik besluit te blijven zitten voor een lekkere salade.

Oké nu ga ik iets spannends doen….. ik ben hier nu 3 weken en mijn haren zijn al behoorlijk aangegroeid, Bali is een stuk voordeliger dan Australië dus het is handiger om me hier te laten harsen. Ja ja, ik hars me al jaren zelf en het aan een ander toe vertrouwen vind ik best een ding! Ik stap op de scooter en rij langs wat plaatselijke salons om prijzen te vergelijken. Op een gegevensmoment rij ik langs een salon die voornamelijk waxen aanbied en er ook best netjes uit ziet. Voor maar € 7,50 kan je hier je onderbenen laten harsen. Ik besluit hier daarbinnen te gaan. Ik begin met mijn onderbenen dan kan ik als het bevalt morgen nog terug komen voor de bikinilijn. Ik mag naar boven, daar hebben ze met gordijntjes meerdere cabines gemaakt met een massagebank er in en een tafeltje met een harspot. Ik vind het spannend maar toch ook wel heel erg leuk dit eens ergens anders te doen. Mijn benen worden netjes schoongemaakt, talkpoeder er op en de hars uit de grote pot gaat in een kleiner bakje zodat de grote pot hygiënisch schoon blijft. Het ziet er allemaal goed uit! Het meisje werkt rustig en probeert secuur te zijn. Even later komt een wat oudere dame haar helpen, zei is duidelijk al lager in t vak. Snel en zelfverzekerd doet zij mijn andere been en verwijderd de haartjes, die niet met het harsen mee gekomen zijn, met een touwtje. Zo zijn ze 2 vrouw sterk met mijn benen bezig. Oké hier durf ik zeker wel terug te komen voor de rest!