I love it and it scares me at the same time

Ik wordt wakker en het eerste waar ik aan denk ik dat stomme ticket. Waarom heb ik die stomme fout gemaakt? Had ik niet beter op kunnen letten? Deze vragen zijn natuurlijk volkomen zinloos, het is gebeurt en we kijken wel naar een oplossing. David zus kijkt met me mee maar we kunnen het niet vinden. Ze twijfelt ook, maar denkt dat het wel kan zonder 2e naam, aangezien het een binnenlandse vlucht is.
Ik zie David en vertel hem dat ik geboekt heb voor woensdag, maar mijn 2e naam ben vergeten. Hij reageert vrij zeker dat dat niet uit maakt. Oké dan vertrouw ik daar maar op.

Gister nog gezellige een drankje gedaan met de groep en vandaag is mijn laatste dag in Melbourne. Op de to do lijst staan nog wat dingen die ik wel wil zien maar nog niet heb gedaan, ik begin bij Victoria market. Het is een grote overdekte markt met, zo al altijd op een markt, veel onzinnige dingen. Ik heb wel wat kleine dingen nodig dus struin wat door de kraampjes. Ik ruik iets heel lekkers, vers brood ofzo… ik heb geleerd dat ik mijn neus moet volgen dus ik kijk om me heen probeer te achterhalen waar het vandaan komt ik loop een rondje maar de geur verdwijnt…. Ik kom terug op de plek waar ik de geur rook en zie dat ik een mega donut kraam over het hoofd heb gezien! Haha oké ik trakteer mijzelf dus op verse donuts! Door het winkelcentrum loop ik naar de andere kant van de stad om mijn dag af te sluiten bij de Royal Botanic gardens van Melbourne.

David brengt me naar het stadion, ik neem de trein naar het centrum waar ik de bus naar de airport pak. Ik voel me niet top, mijn maag draait rondjes, dit zijn de zenuwen van het reizen. Het blijf toch een gek fenomeen, I love it and it scares me at the same time. Ik kom aan bij de luchthave. Oké waar moet ik heen? Ik zie het bord departures… naar boven dus. Ik zie een lange rij bij de douane, ohw… ben ik wel op tijd? Ik voel wat onrust in mijn lijf. Hoe kom ik hier nou weer bij? Ik heb tijd zat! Ik probeer in te checken op een apparaat maar hij herkent mijn naam en paspoort niet. Misschien doe ik iets fout, ik vind die dingen in Nederland al lastig laatsten in het engels. Ik loop richting de bemande incheck balie. Een vrouw houd me tegen en vraagt waar ik heen vlieg en zegt dat ik op de apparaten moet inchecken. Ik heb het geprobeerd, maar hij herkend mijn naam niet. De vrouw kijkt even om zich heen en besluit me door te laten. Ik loop naar de man achter de balie… een beetje spannend vind ik het wel, met de gedachte dat mijn 2e naam niet is vertelt tijdens het boeken. Alles is goed en ik krijg mijn ticket… oe gelukkig!
Ik ben de douane door, en voel me weer helemaal top! De spanning van op tijd komen is nu volledig verdwenen en het enige wat over blijft is een blij gevoel. Het is lastig te beschrijven maar het zijn op een luchthaven maakt me blij en relaxt. Ik denk dat het komt door de combinatie van dat je iets leuks nieuws te gemoed gaat en even niets hoeft te doen. Mijn komende stappen zijn geregeld, ik weet wat ik moet doen, ik hoef even niets te plannen en ik kan lekker met een cappuccino gaan zitten.
Het is tijd om te borden. Ik loop het vliegtuig in en moet in het gangpad even wachten omdat voor mij mensen stil staan. Ik jubel met mijn tenen, als ik een klein kind was geweest had ik nu stuiterend in het gangpad gestaan denk ik! Ik voel in mijn hele lijf hoe enthousiast ik ben en ga zitten met een grote grijns op mijn gezicht. Misschien moet ik nog meer vluchten boeken, dit is zo leuk!! Het is een kleine 3 uur later en eigenlijk was de vlucht te kort, ik ben nog helemaal niet klaar met mijn blog!

Ik kom aan in mijn hostel, ik heb een gemixte kamer voor 6 personen maar er zijn alleen maar dames. Het zijn vriendelijke meisjes en klets wat met ze. Ik ga gelijk maar even kijken wat voor tour ik wil gaan doen. Ik zit buiten op een bank in de schaduw folders te lezen en er komt iemand naast me zitten. Hij vraagt wat tour ik wil gaan doen. Ik geef antwoord, ik heb nog niet alles gelezen maar wil naar Uluru en lees weer veder… ik bedenk me, ohw ja sociaal doen Joyce! Dus ik begin vragen aan hem terug te stellen. Het wordt nog eens wat met mijn social skils.

Ik wandel het dorp Alice Springs in om water en een pet te kopen. Dat is me geadviseerd voor de tour naar Uluru. Ik zie een berg met een monument er op ik besluit hem op te klimmen, het is niet spectaculair, maar een oké uitzicht over het dorp. Het is 10 uur s’ochtends en ik heb 5 minuten gelopen en het voelt nu al heet. Hoe goed idee is niet tour met wandelingen van 2,5 uur met dit weer!? Op de top zijn ook 2 agenten ik maak een praatje met ze. Ze vertellen dat wandelen hier heel gevaarlijk kan zijn vanwege de hitte en er jaarlijks toeristen sterven omdat ze de weg niet meer terug weten. Gelukkig ga ik morgen met een tour mee!

Ik kom Luuk tegen de jongeman die ik gister sprak hij vraagt of ik mee ga rennen. Eerst antwoord ik dat het veel te warm is voor een workout maar na een kletspraatje besluit ik toch mee te gaan aangezien het toch wel goed is om weer eens wat te sporten. Ik moet zeggen, nu ik hier ren, dat dit toch echt niet mijn soort sport is. Prima voor nu, maar doe mij maar gewichtheffen! Na een douche en wat eten gaan we naar een bar in het dorp. Het is gezellig druk hier, ik had dat niet verwacht aangezien het dorp overdag erg leeg lijkt. Na een gezellige avond gaan we weer terug naar ons hostel, morgen is het vroeg dag!